Dziadków - w ?adnym wypadku nie dziadów
-Byłem w przysłowiowej kropce. Usiadłem na łó?ku obok wnuczki i bez ?adnego, najmniejszego planu zaczšłem:
-Nikt nie wie gdzie na Pwiecie znajduje sie piekne miasto, Ponad miastem góruje wielki zamek. Kto wie, mo?e to był nawet Kraków? [Mówišc jedno zdanie goršczkowo myPlałem, o czym ma byae drugie, jeszcze wnuczki nie zawiodłem] W miePcie tym ukrywał sie jakiP potwór. Nikt go na oczy nie widział, tylko czasem ludzie słyszeli, jak z pod ziemi koło zamku wydobywa sie chrapanie: chrrr, chrrr, chrrr; Pewnego poranka [ju? wiedziałem] olbrzymia stwora wyszła z pod ziemi. Ludzie zaczeli uciekaae, a smok, bo on to był, z du?š walizš w zielonej łapie poszedł ulicami na stacje kolejowš.-Chce kupiae pocišg! Pan zawiadowca w czerwonej czapce cały był obwieszony dzwonkami którymi dzwonił na odjazd, tak sie zaczšł trzšPae ze strachu, ?e wszystkie dzwonki rozdzwoniły sie: AAAle proosze ppaana, ttuu pocišgów nie sprzedajemy, momomo?emy panu sprzedaae tylko miejsce w wagonie. Dobrze, niech bedzie miejsce. Pan kasjer zaczšł wypisywaae bilet; Przepraszam szanownego pana, musze zapisaae jak pan sie nazywa, mógłby pan to wyjawiae?
Smok tak spojrzał z góry, ?e panu kasjerowi włosy staneły deba na głowie; Moje imie jest Płacz, czy nazwisko te??
Tee?. Jestem smokiem, a nazywam sie Płacz Wyjezdny. Kupił bilet i wsiadł do pocišgu. Cały wagon miał dla siebie, bo ludzie pouciekali na jego widok. Pojechał do innego miasta, tam kupił w kiosku gazete i wrócił z powrotem. Przypomniał sobie ?e miał kupiae jeszcze lizaka, pojechał znowu, a ?e miał bardzo krótkš pamieae, musiał sie jeszcze dziesieae razy wracaae. Trwało to trzy dni. Po trzech dniach, zmeczony, obładowany baga?ami, wszedł do swojej jaskini, poło?ył sie, bo był bardzo zmeczony. Zamknšł oczy tak jak ty teraz zamykasz,i po chwili usnšł, tak jak ty teraz usypiasz. zapanowała cisza aaa aaa aaa aaa a a
nadesłała: Elentynka - Afrodyta
