|
Portowa ballada (piosenka)
Raz przypłynął gdzieś do portu okręt biały
Transatlantyk, chluba morza, trawler – jacht
Pływał na nim pewien młody majtek śmiały
Który nieraz już opłynął cały świat
Gdy w tawernie tuż za keją siadł przy winie
By jak morski wilk przesiedzieć cały dzień
Podniósł wzrok i ujrzał wtedy w drzwiach dziewczynę
Spojrzał raz i w chwili tej, zakochał się
I dziewczyna marynarza pokochała
Choć jej trudno było zmienić życia styl
Ale odtąd pod latarnią już nie stała
Tak nastały dla obojga piękne dni
Bardzo szybko przeminęły dni beztroskie
W życiu szczęście bardzo krótką chwilę trwa
Już ładownie wypełnili wszystkie koksem
Znów na morza miał wyruszyć trawler – jacht
Wnet nadeszła smutna chwila pożegnania
Którą przerwał dość brutalnie syren ryk
I dziewczyna stoi smutna, zapłakana
W jasne włosy się zaplątał mewy krzyk
Już podnoszą kotwicę na grotmaszcie
Prosto w niebo sterczy smukły prosty kil
Biała mewa nad zęzami kwili strasznie
Na kingstonie objął wachtę Rudy Bill
Tak odpłynął szkuner biały w mgły przepastne
W kilwaterze na marszpiklach zagrał wiatr
Wypłakała już dziewczyna łzy ostatnie
A w jej dłoniach więdnie biały polny kwiat
Będzie chodzić tu do portu przez rok cały
I w horyzont będzie wbijać smętny wzrok
A na keję białe mewy będą srały
Lecz powróci okręt, gdy przeminie rok
I nastaną dla dziewczyny chwile cudne
Wręczy chłopiec jej ogromny dolców pęk
Taka radość będzie na tej kei brudnej
Nie wyśpiewa tego mej gitary dźwięk
Lecz ballada też się może skończyć marnie
Gdy fregata spocznie gdzieś na morza dnie
A dziewczyna znów powróci pod latarnię
Tej pointy ja nie będę śpiewał, nie
Ryszard Oster,
Szczecin 9 listopada 1981
(napisałem to na ostatnich moich ćwiczeniach na WRM i TŻ)
_________________ 
|
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
